ಘನವೈರಾಗಿ, ಪರಮತ್ಯಾಗಿ ಮುಗಳಖೋಡದ ಯಲ್ಲಾಲಿಂಗ ಮಹಾರಾಜರು

ಇಂದಿಗೆ ೧೩೮ ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಶರಣರ ನಾಡು ವಿಜಯಪುರದ ಇಂಡಿ ತಾಲೂಕಿನ ಮಿರಗಿ ಎಂಬ ಪುಟ್ಟ ಗ್ರಾಮದಲ್ಲಿ ಶಿವಪ್ಪ ಕಾಶಿಬಾಯಿ ಎಂಬ ಪುಣ್ಯ ದಂಪತಿಗಳ ಮಗನಾಗಿ ಜನಿಸಿ ಬಂದ ಮಗುವೇ ಯಲ್ಲಪ್ಪ ಎಂಟು ವರ್ಷದ ಪ್ರಾಯದಲ್ಲೇ ಶಿವ ಧ್ಯಾನ ನಿರತನಾಗಿ  ಕುರಿ ಕಾಯುವ ಕಾಯಕ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು, ಇಪ್ಪತ್ತು ವರ್ಷ ತುಂಬುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಗರಡಿ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಪಳಗಿ ಕುಸ್ತಿ ಪಟುವಾಗಿದ್ದ ಯಲ್ಲಪ್ಪ, ಮನೆಯವರ ಬಲವಂತಕ್ಕೆ ಒಲ್ಲದ ಮನಸ್ಸಿನಿಂದಲೇ ಹೊನ್ನಮ್ಮ ಎಂಬುವರ ಜೊತೆಗೆ ವೈವಾಹಿಕ ಜೀವನಕ್ಕೆ ಕಾಲಿಟ್ಟರು, ಸಂಸಾರವೂ ಅನ್ಯೂನ್ಯವಾಗಿ ಸಾಗಿತ್ತು ಮಡದಿ ಗರ್ಭವತಿಯಾದಳು. ನವಮಾಸಗಳು ತುಂಬುವಷ್ಟರಲ್ಲೇ ತಾಯಿ ಗರ್ಭದಲ್ಲೇ ಶಿಶು ಮೃತಪಟ್ಟಿತ್ತು. ಅದರೊಂದಿಗೆ ಯಲ್ಲಪ್ಪನ ಮಡದಿ ಹೊನ್ನಮ್ಮಳು ಕೂಡ ಕೊನೆಯುಸಿರೆಳೆದಳು. ಜಗಜಟ್ಟಿ ಯಲ್ಲಪ್ಪ, ಪತ್ನಿ ಹಾಗೂ ಮಗುವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡ ಚಿಂತೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಸಂಸಾರದ ಮಾಯಾ ಮೋಹಗಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟು, ಮೈತುಂಬ ಭಸ್ಮ ಧರಿಸಿ ವಿರಾಗಿಯಾಗಿ ಲಚ್ಚಾಣದೆಡೆಗೆ ಬಂದರು. ಅಲ್ಲಿ ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ ಮಹಾರಾಜರ ದರುಶನಕ್ಕೆ ಕಾದು ಕುಳಿತರು. ಹಲವು ಗಂಟೆಗಳು ಕಾದರೂ ಸಹ ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ ಮಹಾರಾಜರ ದರ್ಶನಾಶೀರ್ವಾದ ಸಿಗದ ಕಾರಣ ಊರ ಹೊರಗಿನ ಗಿಡದ ಕೆಳಗೆ ಕುಳಿತು ಧ್ಯಾನಸ್ಥರಾಗಿ ಕುಳಿತರು. ಇದೇ ವೇಳೆ ಪವಾಡ ಎಂಬಂತೆ ಯಲ್ಲಪ್ಪನ ಶರೀರವು ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ತೇಲಿದಂತೆ ಕಾಣುತಿತ್ತು. ಇದನ್ನು ಕಂಡ ನೆರೆದ ನೂರಾರು ಜನ ಆಶ್ಚರ್ಯಚಕಿತರಾಗಿ ನೋಡತೊಡಗಿದರು. ಅಷ್ಟರಲ್ಲೇ ಮೂರು ದಿನ ಕಳೆಯಿತು, ಸುದ್ದಿ ತಿಳಿದ ಸಿದ್ಧಲಿಂಗರೇ ಯಲ್ಲಪ್ಪನನ್ನು ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ಬಂದರು. ಇವನೇ ನನ್ನ ಪರಮ ಶಿಷ್ಯ ಎಂದು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ನಿರ್ಧರಿಸಿದ ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ ಮಹಾರಾಜರು “ಇದೋ ಯಲ್ಲಪ್ಪ ನಿನ್ನ ಮೂರು ದಿನ ಮಣ್ಣಾಗ ಮಲಗಸ್ತೀನಿ, ನೀ ಎದ್ದು ಬಂದ್ರ ನನ್ನ ಶಿಷ್ಯ ಮಾಡ್ಕೊಂತೀನಿ. ಸತ್ತಿಯಂದ್ರ ಇಲ್ಲೇ ಮಣ್ಣ ಮಾಡ್ತೀನಿ” ಎಂದು ಯಲ್ಲಪ್ಪನಿಗೆ ಪರೀಕ್ಷೆಯನೊಡ್ಡಿದರು. ಮೂರು ದಿನ ಸಮಾಧಿಯಲ್ಲೇ ಧ್ಯಾನಸ್ಥನಾದ ಯಲ್ಲಪ್ಪ ನಾಲ್ಕನೇ ದಿನ ಸಮಾಧಿ ಅಗೆದು ನೋಡಿದರೆ ಜೀವಂತವಾಗಿ ಧ್ಯಾನಸ್ಥ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲೇ ತಪೋ ನಿರತರಾಗಿದ್ದರು. ಇದನ್ನು ಕಂಡ ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ ಮಹಾರಾಜರು “ಇದೋ ಇವನೇ ನನ್ನ ಪ್ರಿಯ ಶಿಷ್ಯನು” ಎಂದು ಜಗತ್ತಿಗೆ ಸಾರಿ ಸಾರಿ ಹೇಳಿ, ದೀಕ್ಷೆ ನೀಡಿ ಬೆತ್ತ ಜೋಳಿಗೆ ಕೊಟ್ಟು ಯಲ್ಲಪ್ಪ ಇಂದಿನಿಂದ ಯಲ್ಲಾಲಿಂಗ ಮಹಾರಾಜನಾಗಿ ಭಕ್ತರ ಉದ್ಧಾರಕ್ಕಾಗಿ ಶ್ರಮಿಸು ಎಂದು ಆಶೀರ್ವದಿಸಿದರು. ಮಶ್ಚಿಮಕ್ಕೆ ಪ್ರಯಾಣ ಬೆಳೆಸು ‘ಏಳು ಹಗಲು, ಏಳು ರಾತ್ರಿ’ ಮುಗಿದ ದಿನದಂದು ಅಲ್ಲೇ ನಿಂತ ಜಾಗದಲ್ಲೇ ನಿನ್ನ ಮಠ ಕಟ್ಟಿಕೊ ಎಂದು ಹರಸಿ ಕಳುಹಿಸಿ ಕೊಟ್ಟರು. ಯಲ್ಲಾಲಿಂಗರು ಪ್ರಯಣ ಆರಂಭಿಸಿ ಬೆಳಗಾವಿ, ರಾಯಭಾಗ ತಾಲೂಕಿನ ಮುಗಳಖೋಡ ಗ್ರಾಮದ ಸ್ಮಶಾನದಲ್ಲಿ ಅವರ ಪ್ರಯಣ ಕೊನೆಗೊಂಡಿತು. ಅಲ್ಲೇ ನಿಂತು ಸಿದ್ಧಲಿಂಗರ ಸ್ಮರಿಸಿ ಅಲ್ಲೇ ಗುಡಿಸಲು ಹಾಕಿಕೊಂಡು, ಭಿಕ್ಷಾಟನೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದರು. ಆಗ ಊರಿನ ಕೆಲ ಜನರು ತೊಂದರೆ ಮಾಡಿದರು, ಯಲ್ಲಾಲಿಂಗರು ಅವರಿಗೆ ತಕ್ಕ ಉತ್ತರವನ್ನು ನೀಡಿದರು. ಹೀಗೆ ದಿನ ಕೆಳೆದಂತೆ ಯಲ್ಲಾಲಿಂಗರ ಮಾತುಗಳು ಸತ್ಯವಾಗ ತೊಡಗಿದವು. ಸುತ್ತಮುತ್ತಲ ಗ್ರಾಮದ ಜನರೆಲ್ಲ ಇವರನ್ನು ಕಾಣಲು ಬರ ತೊಡಗಿದರು,

ಹಲವು ಕಷ್ಟಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಯಲ್ಲಾಲಿಂಗ ಪ್ರಭುಗಳು ಸ್ಮಶಾನ ಭೂಮಿಯನ್ನೇ ಮುಕ್ತಿ ಮಂದಿರವಾಗಿಸಿ ಭವ್ಯ ಮಠವನ್ನು ಕಟ್ಟಿದರು, ಪ್ರಭುಗಳ ದರುಶನಕ್ಕೆ ಜನ ತಂಡೋಪ ತಂಡವಾಗಿ ಬರತೊಡಗಿದರು. ಅವರು ನುಡಿದ ವಾಕ್ಯಗಳೆಲ್ಲ ಸತ್ಯವಾದವು, ಅವರು ಕಾಲಿಟ್ಟ ಸ್ಥಳವೆಲ್ಲ ಪಾವನ ಸಾನಿಧ್ಯವಾಯಿತು. ರೈತಾಪಿ ಜನರೆಲ್ಲ ಉತ್ತಮ ಮಳೆ, ಬೆಳೆ ಕಂಡು, ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ಪ್ರಭುಗಳ ಮಠಕ್ಕೆ ತಮ್ಮ ಹೊಲದ  ಧವಸಧಾನ್ಯಗಳನ್ನು ಸಮರ್ಪಿಸಿದರು. ಇದರಿಂದ ಮಹಾಮಠದಲ್ಲಿ ನಿತ್ಯವೂ ಶಿವನ ಅಂಬಲಿ ಪ್ರಸಾದ, ಬಂದ ಎಲ್ಲಾ ಭಕ್ತರ ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬಿಸಿತು. ಹಗಲು ರಾತ್ರಿಯನ್ನದೆ ಶ್ರೀಮಠದಲ್ಲಿ ದಾಸೋಹ ನಡೆಯುತ್ತಿರುತ್ತದ ಇಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಜಾತಿ ಧರ್ಮದ ಸಂಕೋಲೆಗಳಿಲ್ಲ. ಬಂದ ಭಕ್ತರೆಲ್ಲರೂ  ರುಚಿಯಾದ ಅಂಬಲಿ ಪ್ರಸಾದ ಉಂಡು ಆನಂದದಿಂದ ತೇಲಾಡಿದರು. ಕರ್ನಾಟಕ, ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರ ಸೇರಿದಂತೆ ಎಲ್ಲೆಡೆಯೂ ಯಲ್ಲಾಲಿಂಗ ಮೇಲಿನ ಭಕ್ತಿ ಹೆಚ್ಚಾಗತೊಡಗಿತು. ನುಡಿದ ವಾಕ್ಯವು ತಪ್ಪದೇ ನಡೆದು ಪವಾಡ ಪುರುಷರೆಸಿದರು. ತಮ್ಮ ಗುರುವನ್ನೇ ಶಿಷ್ಯರಾಗಿ ಪಡೆದು ಶಿವಯೋಗಿ ಸಿದ್ಧರಾಮೇಶ್ವರ ಎಂದು ಕರೆದರು.

ಶತಮಾನಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚುಕಾಲ ಬದುಕಿ ಬಾಳಿ ಭಕ್ತರ ಸೇವೆ ಮಾಡಿದ ಯಲ್ಲಾಲಿಂಗ ಪ್ರಭುಗಳ ದೇಹವು ದಣಿವಾಯಿತು ವಿಶ್ರಾಂತಿ ಬಯಸಿತು,  ೦೫/೦೨/೧೯೮೬ರ ಬೆಳಗ್ಗೆ  ೦೯:೦೦ ಕ್ಕೆ ದೇಹತ್ಯಾಗ ಮಾಡಿ ದೈವಾದೀನರಾದರು. ಅಸಂಖ್ಯಾತ ಭಕ್ತರ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಅಚ್ಚಳಿಯದೇ ಉಳಿದರು.

ಅಂದು ಯಲ್ಲಾಲಿಂಗ ಪ್ರಭುಗಳು ಹಚ್ಚಿದ ಒಲೆ ಆರದೇ ದಾಸೋಹ ಕಾರ್ಯದಲ್ಲಿ ನಿತ್ಯನಿರಂತರವಾಗಿ, ಭಕ್ತರ ಬರುವಿಕೆಗೆ ಕಾದಿದೆ… ಶ್ರೀ ಯಲ್ಲಾಲಿಂಗ ಪ್ರಭುಗಳ ದಾಸೋಹದಲ್ಲಿ ಉಂಡವರು ಜಟ್ಟಿಗಳಂತೆ, ಗಡ್ಡಿಯಾಗುತ್ತಾರೆ. ಯಲ್ಲಾಲಿಂಗರ ಅಂಗಾರವು, ನಂಬಿ ಬಂದ ಭಕ್ತರ ಬಾಳಿಗೆ ಬಂಗಾರವಾಗಿದೆ. ಅಂದಿನ ಸ್ಮಶಾನ ಭೂಮಿಯೇ ಇಂದು ಭೂ ಕೈಲಾಸವಾಗಿ ಮಿಂಚುತ್ತಿದೆ.